To κορμί της ψυχής

Χόρευα νύχτες ολόκληρες,
ξετρελαμένος με τους ανθρώπους και τη ζωή.
Αργά το βράδυ,
όταν ο χορός,

η παραφορά μου,

η βίαιη εγκατάλειψη του καθενός,
με ρίχνανε σε μια έκσταση κουρασμένη και γεμάτη
στο απώτατο της κούρασης και στο διάστημα ενός δευτερολέπτου,
ένιωθα,
πως καταλάβαινα το μυστικό των πλασμάτων και του κόσμου.


Την επομένη,
η κούραση εξαφανιζόταν,
μαζί της και το μυστικό.
Ξεχυνόμουν και πάλι.
Έτρεχα,
διαρκώς υπερπλήρης και ποτέ χορτασμένος,
ως το βράδυ,
που η μουσική σταμάτησε,
τα φώτα σβήσαν.
Η γιορτή,
όπου είχα υπάρξει ευτυχισμένος.



Ήμουν φτιαγμένος για να 'χω κορμί.


Σαν άρχισα να οσφραίνομαι
καθαρές νότες και τραγούδια
να γεύομαι τα πορτοκαλί τριαντάφυλλα
των χαμόγελων και των ματιών,
να ακούω τις αγκαλιές στο συναπάντημά τους,
είχα αρθεί σε μια έκσταση μαγευτική.
Της αρετής,
που τρέφεται από τον εαυτό της.


Eίμαι φτιαγμένος για να χω ψυχή.

Πίνακας: Favien Hommet



Το άνωθεν κείμενο μετά από μελέτη της ''Πτώσης'' του Καμύ.